Reizend door Azië zul je vaak geconfronteerd worden met armoede. Voornamelijk in landen zoals India is hier vaak geen ontkomen aan. Tegenwoordig zien wij zelfs steeds meer dat backpackers de armere gebieden en de sloppenwijken opzoeken om een kijkje te nemen in het leven van deze mensen. Maar hoe kun je hier nu het beste mee omgaan? Hoe kun je dit leven bekijken zonder respectloos over te komen, en hoe kun je een steentje bijdragen aan de welvaart of het geluk van deze mensen?
Allereerst is het belangrijk om te weten dat er grote verschillen zijn tussen de in onze ogen arme mensen. De eerste confrontatie zal waarschijnlijk op straat plaatsvinden, waar je te maken krijgt met mensen die je om geld vragen. Vaak zijn deze op te delen in een aantal categorieën: ouderen, invaliden, kindjes, moeders met baby’s, en een categorie ‘overig’.
Ouderen en invaliden hebben vaak te maken met hetzelfde probleem, namelijk dat ze geen werk meer kunnen krijgen. Veel van deze mensen zullen opgevangen worden door familie en vrienden, maar voor een deel zal er niks anders op zitten dan de straat op te gaan en om geld te gaan vragen. Een klein deel van deze mensen zal op straat spulletjes of etenswaren verkopen. Het kopen van deze spullen is dus eigenlijk altijd een goede keuze. Zo help je jezelf en iemand anders weer een stapje verder. Als je deze mensen op straat ziet bedelen kan je ervoor kiezen om ze geld of eten te geven. Het geld zal hoogstwaarschijnlijk alleen naar eten gaan en ze hebben meestal ook daadwerkelijk geen andere optie.
Bedelende kinderen zijn een ander verhaal. Helaas zijn er met name in India heel veel kinderen op straat te zien die je zullen vragen om geld. Vaak houdt dit niet op bij vragen en kunnen ze heel wat duw en trekwerk verrichten in de hoop dat je ze geld geeft om van ze af te komen. Wat belangrijk is om te weten is dat deze kinderen nooit voor zichzelf bedelen. Zij worden op straat gezet door ouders of anderen die voor hen ‘zorgen’. Ze worden getraind en gedwongen om te bedelen en vervolgens zal al het geld direct naar degenen gaan voor wie zij bedelen. Door hen worden ze vaak slecht behandeld en zo aangekleed en soms zelfs mishandeld dat ze er zo zielig mogelijk uit zien. Wil je iets voor deze kindjes doen, geef ze dan iets kleins te eten. Een pakje koekjes kunnen ze meteen opeten en hiermee maak je ze gelukkiger dan met een paar roepies die ze meteen weer af moeten staan. Een tip voor degenen die willen helpen is dus om in de drukkere steden altijd wat koekjes mee te nemen zodat je deze kindjes altijd meteen blij kunt maken.
Moeders met baby’s en de categorie ‘overig’ kunnen vaak ook redelijk gelijkwaardig behandeld worden. Helaas zijn er bij allebei de groepen vaak drugs in het spel. Heb je je ooit wel eens afgevraagd waarom de baby’s nooit huilen? De moeders vragen af en toe om geld, maar zullen je meestal mee proberen te nemen naar een winkel waar je melk voor de baby kan kopen. Vervolgens gaan de vrouwen terug naar deze winkel en ruilen ze de melk weer in voor geld. Hiermee worden dan drugs gekocht voor de moeder zelf en haar kindje, zodat deze niet voor overlast zorgt. Zie je mensen op de straat die niet oud of invalide zijn, dan is de kans ook redelijk groot dat ze alleen geld willen om drugs te kopen. Natuurlijk is er geen gouden regel voor bedelaars en kan het zomaar zijn dat iemand om hele andere redenen op straat staat. Daarom raden wij aan om bij twijfel geen geld maar eten te geven. Denk hierbij ook aan iets van koekjes. Als ze alleen geld willen voor drugs zullen ze het waarschijnlijk niet aannemen, en als ze het wel aannemen zullen ze er oprecht blij mee zijn.
In een aantal landen kom je bedelende kinderen tegen, onder meer in India en Cambodja.
Iets anders waarmee veel reizigers geconfronteerd worden zijn sloppenwijken. Verschillend per plek zijn dit wijken die bestaan uit hutjes gemaakt van hout, kleding afval, of andere materialen die vaak zelf bij elkaar gevonden zijn. Deze wijken zijn ontstaan doordat inwoners van kleine dorpjes naar de grotere steden verhuizen omdat daar meer kans op werk of betere lonen zijn. Vaak hebben deze mensen in eerste instantie geen geld om een huis te kopen, waardoor ze een alternatief moeten zoeken. Er wordt dan naar grond van de overheid gezocht om hier tijdelijke huizen op te bouwen. Een plek waar je vaak sloppenwijken vindt is dan ook rondom het spoor of naast treinstations. Dit is ‘vrije’ grond waar ze niet zomaar weggestuurd worden. Helaas is het vaak het geval dat deze mensen alsnog geen baan kunnen vinden of niet genoeg betaald krijgen, waardoor ze op deze plekken blijven wonen. De wijken breiden zich uit en meestal doet de overheid hier niks aan. Vaak is het uitbreiden van de sloppenwijken positief voor de gemeenschap in een wijk. De grotere wijken ontwikkelen zich namelijk intern door het ontstaan van kleine winkeltjes en bedrijfjes. Dit gaat vaak zodanig goed dat je in een sloppenwijk in principe alles kan vinden wat je nodig hebt voor het dagelijkse leven. Als dit een tijd zo door gaat zie je vaak dat de wijken verbeteren. Mensen beginnen betere constructies te bouwen voor huizen en de welvaart blijft groeien. Soms gaat het zelfs zo goed dat er onderhandelingen gedaan kunnen worden met de overheid, waardoor huizen elektriciteit en water kunnen krijgen. Dit wetende kan je je vast een beeld vormen van het leven in de wijken. De mensen die hier wonen, leven eigenlijk in een kleine groep, geïsoleerd van de rest van de stad. Ze groeien samen op, komen hun leven lang bij dezelfde verkopers in dezelfde winkels, maken samen vooruitgang en zoeken samen naar verbeteringen. Een gevolg hiervan is dat deze mensen vaak de wijk niet meer uit zouden willen, al zouden ze de kans krijgen. Dit is zelfs een heel groot probleem in bijvoorbeeld Dharavi in India. Deze wijk is bekend geworden door de film Slumdog Millionair, en het grappige is dat er nu heel veel rijke mensen in deze wijk wonen. De overheid wil deze wijk verkleinen, maar ze mensen zijn zo gehecht aan wat ze al jaren hebben, dat ze geen enkel geldbedrag aannemen om te verhuizen.
Natuurlijk is dit niet in alle wijken zo, en leven de meeste mensen wel noodgedwongen in zo een wijk, maar dat wij dat armoede noemen en zielig vinden is eerder een westers probleem dan dat ze er zelf zo erg mee zitten. De meeste mensen zijn hartstikke gelukkig, en hebben helemaal geen behoefte aan luxe. Natuurlijk zijn er altijd verbeterpunten voor deze mensen en is het fijn als iemand een helpende hand biedt. Wat wij als reizigers kunnen doen is lastig. Wat wij aanraden is om te kijken of je vrijwilligerswerk kan doen in de wijken. Dit zal vaak neerkomen op helpen in kleine schooltjes of buurtcentrums. Ook is het in veel steden mogelijk om een slumtour te doen. Hier wordt aan je laten zien hoe het leven is en zal er uitgelegd worden hoe die specifieke wijk functioneert. De tours kosten je een paar euro, maar dit geld wordt vaak teruggegeven aan de wijk, waardoor dit geen verkeerd ding is om te doen als je meer wilt weten en zien over sloppenwijken. Een dergelijke tour kun je onder meer volgen in Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen.
In Manilla komt nog veel armoede voor
Wat wij aanraden is om niet zomaar een sloppenwijk in te lopen om een kijkje te nemen. Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat dit gezien kan worden als aapjes kijken, en op deze manier breng je ook niks goeds mee voor een wijk. Misschien dat je wat plaatjes schiet waardoor andere mensen medelijden krijgen, maar dit portretteren van mensen in de sloppenwijken is vaak geen goede afspiegeling van wat er gaande is, omdat mensen juist heel gelukkig zijn! Wil je dus echt iets doen of geven, zorg er dan voor dat je een goede organisatie vindt en kijk of je iets voor hen kunt betekenen op het gebied van werk of geld. Wil je het alleen zien, dan is een tour de beste optie. Verder is het belangrijk om simpelweg te blijven praten. Vraag de locals naar de leefomstandigheden en blijf om je heen kijken naar waar je kan helpen.
Simpel gezegd kan je nooit helemaal zeker weten dat geld een goed doeleinde heeft. Hierom raden wij het aan om vrijwilligerswerk te doen met armere mensen. Heb je hier geen tijd voor en wil je toch iets doen, geef dan aan ouderen of invaliden, of organisaties die werken met sloppenwijken. Daarbij kan eten geven nooit kwaad. Ga niet zomaar foto’s maken om een beeld te schetsen van armoede, maar praat met mensen en kom erachter wat er echt speelt voor hen.
Azië is een waar paradijs voor backpackers met een voorliefde voor…
Algemeen, Blog
Op deze website en in onze reisgidsen vind je natuurlijk ontzettend…
Algemeen
Het was een prachtige reis. Met een backpack op je rug…
Algemeen